ကံ၏ေခရာ ေ၀ဒနာျဖစ္
နစ္လုိက္ရုန္းလုိက္ ၊ေမာပန္းဟုိက္နဲ႔
မုိက္မိ့ေမ့မွား ၊ အားကုိးမရွိ
သတိကင္းလြတ္ မက်ြတ္ေန့စဥ္
ရင္တစ္ခုလုံး မီးဟုုန္းဟုန္းေတာက္
ဘယ္ေတာ့မွျပိးေျမာက္ေလမလဲ။
ေနာင္တၾကိးခ်ိန္ တြန္႕လိမ္လြင့္လူး
အရူးကဲ့သုိ့ ရင္ဆုိ႕ မြန္းက်ပ္
အထူမတ္ႏုိင္။
တစ္တုိင္မကြာ ၊ အသာကပ္တုိး
အရိပ္ဆုိးေၾကာင့္
အိပ္ေကာင္းျခင္းလညး္ မအိပ္ရ။
လြန္ပါရေစ...
ေသာကေနြဆုိး ၊ အျငိဳးျပင္းထန္
ဤ၀ဋ္ကံကုိ အဖန္ဖန္ေၾကာက္
ဒူးေထာင္လ်က္သာ ေတာင္းပန္ပါသည္။
ငါ့မွာ...
ခံနုိင္စြမ္းလညး္မရွိေတာ့....။ ။
No comments:
Post a Comment